Beata Stelmaszczyk-Pustelnik
Psycholog, certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny
To co uważamy za perfekcyjne jest zawsze bardzo subiektywne.
Sami budujemy to w swojej głowie.
Awans w pracy
Uznanie znajomych za dobrą organizację
Poczucie bycia ważnym i lubianym
Nadmiernym perfekcjonistom żyje się trudniej. Nie wybaczają błędów, są krytyczni w stosunku do siebie, ale i otoczenia.
Cierpi otoczenie i pacjent, który nie rozumie czemu to środowisko się buntuje i nie chce stosować do jego zasad.
Perfekcjonista z obawy, że nie wykona czegoś wystarczająco dobrze,prokrastynuje, czyli odkłada na później.
Perfekcjoniści są zazwyczaj nadmiernie wrażliwi na krytykę ze strony otoczenia - z obawy przed krytyką mogę czegoś finalnie nie zrobić, bo nie spełni to nigdy ich wyimaginowanych standardów.
Można być perfekcjonistą w wybranych lub wszystkich obszarach życia.
życie cały czas
w „excelu”
potrzeba bycia
cały czas efektywnym
brak umiejętności wypoczywania
ciągłe uczucie napięcia
informacje zwrotne z otoczenia
Warto czasem zadać sobie pytanie: co najgorszego może się stać, jak nie zrobię czegoś idealnie?
Nadmierny perfekcjonizm nie jest chorobą, ale jest to pewnego rodzaju mechanizm psychologiczny, który jest dysfunkcyjny dla pacjenta.
Może czasem prowadzić do rozwoju np. zaburzeń lękowych czy obniżenia nastroju.
Praca z psychologiem lub psychoterapeutą może poprawić jakość życia perfekcjonisty.